Zatrzaśniki, amortyzatory, linki bezpieczeństwa, Blog sklep bhp

ZATRZAŚNIKI
Podstawowym elementem łączącym są zatrzaśniki, dla których określono wymagania
w normie PN-EN362.
Właściwościami charakterystycznymi zatrzaśników są:

• materiał – stopy aluminium lub stal;
• prześwit – czyli wielkość określająca, na jaki punkt zaczepowy możemy założyć zatrzaśnik;
• typ zamka- zakręcane, automatyczne, dwuzapadkowe;
• konstrukcja – trwale połączony lub umożliwiający odczepienie od linki.

Przykładowo – zatrzaśnikiem rekomendowanym dla monterów rusztowań jest zatrzaśnik aluminiowy, dwuzapadkowy o otwarciu 60 mm – pozwala on szybko dopiąć linkę bezpieczeństwa do większości rur stosowanych w konstrukcjach rusztowań. Jest trwale połączony z linką, w związku z tym zapobiega to jego zagubieniu. Zobacz nasz katalog zatrzaśników.

LINKI BEZPIECZEŃSTWA
Jeden z głównych składników łączących w systemie powstrzymywania spadania. Zgodnie z normą PN-EN354 mogą być wykonane z liny syntetycznej, liny stalowej, taśmy lub łańcucha.
Maksymalna długość linki razem z zatrzaśnikami i systemem amortyzującym nie może przekroczyć 2 m. Ten zapis normy znacznie ogranicza użycie linek bezpieczeństwa w budownictwie. Również potrzeba zmniejszenia siły działającej na ciało użytkownika (poniżej 6 kN) ogranicza nam dobór punktów, do których możliwe jest dopięcie samej linki (bez amortyzatora). W przypadku linek poliamidowych (w zależności od instrukcji użytkowania) możliwe jest dopięcie samej linki pod warunkiem, iż punkt zakotwienia znajduje się powyżej klamry zaczepowej szelek, lub nawet głowy użytkownika. Kup linki bezpieczeństwa.

AMORTYZATORY
W celu rozszerzenia możliwości użytkowania linki bezpieczeństwa, możliwe jest dołączenie do niej amortyzatora lub wykonanie linki razem z nim. Przy jego zastosowaniu możliwe jest używanie punktów zaczepowych znajdujących się nawet poniżej nóg pracownika (czyli maksymalnie 2 m od punktu zaczepowego szelek).
Amortyzator jest to urządzenie wykonane zgodnie z PN-EN355, które gwarantuje bezpieczne powstrzymanie spadania. Zwykle są to taśmy poliestrowe lub poliamidowe, które poprzez wydłużenie drogi hamowania zmniejszają siłę uderzeniową poniżej wartości 6 kN. Nie mogą natomiast zmieniać swej długości poniżej wartości 2 kN, czyli obciążenie statyczne nie spowoduje rozerwania.
Podczas powstrzymywania spadania amortyzator zmienia swoją długość, przez co długość potencjalnego upadku będzie stosownie większa. Trzeba o tym pamiętać zarówno przy doborze tego środka, jak i punktu zakotwienia dla niego.
Przykładowo: punkt mocowania wybrany jak najniżej (poniżej stóp). A zatem: przestrzeń potrzebna do wyhamowania takiego upadku: 1,8 m (odległość klamry zaczepowej od nóg) + 2 m (długość linki) + 1,2 m (wydłużenie amortyzatora) = 5,0 m. Dodatkowo należy uwzględnić ok. 1 m zapasu. Otrzymujemy zatem wynik 6 m.

Jeżeli wolna przestrzeń pod użytkownikiem jest mniejsza, wówczas należy tak zaplanować pracę, aby zmniejszyć długość potencjalnego upadku (punkt kotwienia zamocowany jak najwyżej i/lub zastosowanie linki bez amortyzatora). Oczywiście, jeżeli punkt mocowania znajdzie się wyżej niż w naszym przykładzie, to wydłużenie amortyzatora będzie odpowiednio mniejsze lub w ogóle nie nastąpi.
Amortyzator często połączony jest z dwoma linkami bezpieczeństwa, co umożliwia poruszanie się po konstrukcjach stalowych i rusztowaniach przy zachowaniu zasady ciągłego dopięcia do minimum jednego punktu. Przepinając te dwa zatrzaśniki w odpowiedni sposób, możemy bezpiecznie poruszać się w pionie i poziomie.