LINY Z URZĄDZENIAMI SAMOZACISKOWYMI, URZĄDZENIA SAMOHAMOWNE, PUNKTY ZAKOTWIENIA, Blog sklep bhp

LINY Z URZĄDZENIAMI SAMOZACISKOWYMI
Produkowane zgodnie z normami PN-EN353-2 (jako urządzenia samozaciskowe z giętką prowadnicą – do pracy w pionie) oraz PN-EN358 (urządzenia ustalające pozycję – jako ograniczenie poruszania). Oczywiście w zależności od instrukcji użytkowania mają one różne przeznaczenie i ograniczenia.
Obecnie stosowane są liny rdzeniowe i bezrdzeniowe o średnicach 12-16 mm oraz szereg urządzeń samozaciskowych. Urządzenia te mogą być trwale połączone z liną lub zdejmowalne z niej. Przypina się je zawsze bezpośrednio do szelek bezpieczeństwa. Mogą być wyposażone w zintegrowany amortyzator.
Urządzenia samozaciskowe często posiadają dwie funkcje pracy:
1. Automatyczną (z mniejszą siłą docisku krzywki) – w której urządzenie ma możliwość swobodnego przesuwania się wzdłuż liny, a w razie wystąpienia upadku mechanizm natychmiast blokuje się na linie.
2. Manualną (z dodatkowym dociskiem) – w której możemy ustalić pozycję podczas pracy i zapobiec opuszczaniu urządzenia. Dzięki temu możliwy upadek będzie zminimalizowany, a podczas pracy w poziomie będziemy mieli możliwość ustalenia pozycji i ograniczenie poruszania.
W tej funkcji automatyczny przesuw urządzenia możliwy jest tylko w jednym kierunku, a przy ruchu w dół konieczne jest każdorazowe ręczne odblokowanie dźwigni.

W sprzedaży znajdują się urządzenia o długości liny do 50 m. Oczywiście długość ta ograniczona jest elastycznością lin poliamidowych i dlatego należy uwzględniać wartość rozciągnięcia liny w kalkulacji przestrzeni potrzebnej do powstrzymania spadania.
Dzięki tak znacznej długości lin możliwe jest zastosowanie punktów kotwiczących umieszczonych kilkadziesiąt metrów ponad użytkownikiem lub wewnątrz budynku.
W przypadku niewłaściwego użycia możliwy jest jednak upadek połączony z wahadłem, którego skutki mogą być
równie niebezpieczne jak sam upadek (uderzenie w ścianę lub wystające elementy).

Urządzenia samozaciskowe wykorzystywane są między innymi jako zabezpieczenie podczas:

• stawiania rusztowań przy elewacjach;
• montażu i demontażu konstrukcji żurawi budowlanych;
• pracy przy niezabezpieczonych krawędziach (ograniczenie poruszania);
• pracy na drabinach;
• prac technikami linowymi;
• asekuracji na ruchomych podestach roboczych.

URZĄDZENIA SAMOHAMOWNE
Urządzenia te spełniają podobna rolę jak linki z urządzeniami samozaciskowymi, tzn. przy wykorzystaniu urządzeń samohamownych możliwa jest praca w znacznym oddaleniu od punktu zakotwienia, lecz co najważniejsze praca wykonywana jest bez absorbowania ruchów użytkownika.
Urządzenia samohamowne wykonywane są zgodnie z normą PN-EN360. Zasada działania urządzenia jest identyczna jak pasów samochodowych: możemy swobodnie przemieszczać się w polu pracy, a luz pomiędzy punktem zakotwienia jest kasowany za pomocą sprężyny. W przypadku odpadnięcia urządzenie natychmiast zatrzymuje użytkownika działając na niego siłą nie większą niż 6 kN (amortyzator zintegrowany z urządzeniem).
Urządzenia samohamowne mogą być stosowane w pionie oraz w poziomie (oczywiście jeżeli instrukcja to przewiduje) w celu powstrzymywania spadania. Dzięki swojej budowie świetnie nadają się do zastępowania linek z urządzeniami samozaciskowymi. Niestety, są to urządzenia o dużej masie i dość krótkie – standardowo produkowane mają długość do 30 m.

PUNKTY ZAKOTWIENIA
Środki łącząco-amortyzujące nie spełnią swojej roli dopóki nie będą zamocowane do umieszczonego we właściwym miejscu punktu zakotwienia (zaczepowego). Punkty te powinny zostać tak dobrane, aby umożliwić asekurację na stanowisku pracy i drodze dojścia oraz cechować się odpowiednią wytrzymałością (dla punktów pojedynczych – 10 kN). W celu ograniczenia drogi spadania
punkty powinny być umieszczone bezpośrednio nad głową użytkownika, bez konieczności oddalania w poziomie podczas wykonywania pracy (eliminowanie efektu wahadła).
Najprostszymi punktami kotwienia są elementy konstrukcji umożliwiające bezpośrednie dołączenie systemu łącząco-amortyzującego (np. rury rusztowań, grube zbrojenia). W przypadku braku takich elementów należy stosować dodatkowe urządzenia umożliwiające zakotwienie systemu.

Większość urządzeń jest zgodna oraz spełnia wymagania normy zharmonizowanej PN-EN795
(Urządzenia kotwiczące – Wymagania i badania).
Norma ta definiuje oraz określa wymagania następujących klas urządzeń:
KLASA A – czyli strukturalne punkty zakotwienia przeznaczone do mocowania na ścianach, stropach, nadprożach. Są to punkty osadzane na stałe w podłożu lub wymagające użycia dodatkowych kotew dobieranych w zależności od miejsca instalacji. Obecnie możliwe jest zakotwienie do prawie każdego podłoża: drewna, stali, betonu, a nawet blachy trapezowej.

KLASA B – tymczasowe przenośne urządzenia do zakotwienia. Jest to najszersza grupa urządzeń
wykorzystywanych w budownictwie. Do tej grupy zaliczamy między innymi:

• zaczepy taśmowe i linkowe – pozwalają stworzyć punkt zakotwienia na słupach, belkach oraz innych elementach, które możemy objąć takim zaczepem;
• belki poprzeczne – rozpierane pomiędzy otworami (np. drzwiami);
• trójnogi ratownicze – umożliwiające asekurację oraz drogę ewakuacji podczas pracy w zagłębieniach, studzienkach.

KLASA C – urządzenia do zakotwienia z poziomą liną. Umożliwiają poruszanie wzdłuż lin oraz asekurację za pomocą dołączonych do nich urządzeń. Klasę tę możemy podzielić na systemy tymczasowe (np. rozpinane pomiędzy słupami) wykonane z lin lub taśm poliamidowych oraz stałe, wykonane z lin stalowych (montowane przeważnie na dachach budynków lub elewacjach). System taki może być przeznaczony do użytkowania przez jednego lub wielu pracowników jednocześnie.
W przypadku systemów tymczasowych istotne jest oszacowanie ugięcia liny podczas powstrzymywania upadku oraz odpowiednie napięcie takiego systemu.

KLASA D – urządzenia do zakotwienia wykorzystujące poziome szyny. Spełniają te same zadania co urządzenia klasy C, jednak ugięcie systemów szynowych jest minimalne. W budownictwie ich wykorzystanie jest znikome.

KLASA E – bezwładne masy kotwiczące przeznaczone do użytku na powierzchniach poziomych.
Ich mankamentem jest duża masa oraz ograniczone warunki użytkowania.