podstawowymi zagrożeniami występującymi w miejscu pracy.
Zgodnie z dyrektywą 89/686/EWG w sprawie wymagań bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w zakresie stosowanych środków ochrony osobistej w miejscu pracy wprowadzony został podział produktów na trzy kategorie bezpieczeństwa w zależności od poziomu ryzyka na jakie może być narażony pracownik wykonując dany rodzaj pracy.
Kategorie ochrony
W zakresie ochrony ciała podział ten wygląda następująco:
KATEGORIA I
Odzież ochronna chroniąca przed minimalnymi zagrożeniami.
Odzież ochronna należąca do tej kategorii, to odzież o podstawowej konstrukcji, a ocena poziomu skuteczności zależy od oceny samego użytkownika.
W wypadku wzrostu określonego typu zagrożenia, skutki mogą być łatwo zidentyfikowane przez pracownika we właściwym czasie.
Do kategorii I zalicza się odzież wcześniej zwaną roboczą, jak również ubrania wykonane z tkanin ochronnych (trudnopalnych,
kwasoochronnych, pyłochłonnych), które nie podlegają procedurze oceny zgodności przez jednostki notyfikowane.
Kategoria I obejmuje w szczególności odzież chroniącą przed:
-
zabrudzeniami nieszkodliwymi dla zdrowia (środki czystości o słabym działaniu itp.), których skutki są łatwo odwracalne,
-
powierzchniowymi uszkodzeniami mechanicznymi,
-
zagrożeniami związanymi z czynnikiem gorącym, przy założeniu niewielkiego stopnia zagrożenia,
-
czynnikami atmosferycznymi (niska temperatura, deszcz).
KATEGORIA II
Odzież ochronna nie będąca środkiem ochrony przed minimalnym zagrożeniem (kat. I) ani przed zagrożeniem życia lub zdrowia (kat. III).
Kategoria II ochrony obejmuje swoim zakresem odzież chroniącą przed konkretnym czynnikiem, który nie zagraża życiu lub zdrowiu oraz nie powoduje trwałego uszczerbku na zdrowiu pracownika.
Przykłady odzieży, zaliczanej do kategorii II:
KATEGORIA III
Odzież ochronna o złożonej konstrukcji do ochrony przed zagrożeniem życia lub zdrowia pracownika.
Kategoria III obejmuje odzież specjalistyczną, której zadaniem jest ochrona przed czynnikami mogącymi spowodować
najgroźniejsze następstwa dla pracownika, a których bezpośrednich skutków działania nie można zidentyfikować w odpowiednim czasie.
Do tej grupy należą m.in.:
-
Specjalistyczne kombinezony przeciwchemiczne,
-
Odzież chroniąca przed promieniowaniem jonizującym, płomieniem, temperaturą przekraczającą 100°C lub dużymi rozpryskami gorących substancji,
-
Odzież chroniąca przed niskimi temperaturami (poniżej 50°C),
-
Odzież przeznaczona do pracy pod wysokimi napięciami prądu elektrycznego.
Właściwości ochronne determinowane są przede wszystkim cechami materiałów (grubość, impregnowanie, specjalny splot włókien) oraz sposobem wykonania odzieży (specjalne szwy).
Ze względu na ochraniany element ciała, odzież ochronną dzieli się na:
-
Odzież ochraniającą tułów,
-
Odzież chroniącą części tułowia,
-
Nakrycia głowy.
Odzież ochronna należąca do dowolnej kategorii powinna spełniać wymagania normy EN340 w zakresie znakowania. W wypadku posiadania specjalnych własności ochronnych, a tym samym zgodności z innymi normami, jest to wyróżnione za pomocą oznakowania stosownymi piktogramami lub numerami norm.