Ewakuacja i ratownictwo związane z pracą na wysokości, Blog sklep bhp

Wśród procedur ratowniczych oraz ewakuacyjnych opisanych w planie BIOZ powinniśmy uwzględnić również procedury dotyczące pracy na wysokości. Procedury te nie mogą polegać jedynie na wezwaniu brygad strażackich oraz służb medycznych (szczególnie w przypadku wysokich oraz skomplikowanych budowli). Oczywiście w większych miastach stacjonują specjalistyczne jednostki ratownictwa wysokościowego, lecz nawet one nie gwarantują szybkości reakcji potrzebnej w niektórych przypadkach. Czasami zachodzi nawet potrzeba wyszkolenia oraz wyposażenia pracowników reagujących w nagłych przypadkach.

Poniżej przykłady nagłych przypadków wraz ze sposobami reagowania:
Choroba lub zasłabnięcie pracownika – w miejscach trudno dostępnych nawet przybycie karetki pogotowia oraz wozu strażackiego nie gwarantuje nam możliwości udzielenia pomocy.
Wozy Straży Pożarnej przeważnie nie posiadają podnośników operujących na wysokości ponad 50 m, a kilkugodzinne oczekiwanie na wyższy podnośnik może skończyć się tragicznie. Rozwiązaniem problemu jest wyposażenie placu budowy w specjalne nosze umożliwiające
opuszczenie rannego za pomocą żurawia lub przy wykorzystaniu technik ratowniczych. Ważne jest wyszkolenie pracowników.
Odrębnym przypadkiem jest praca w zagłębieniach. Stanowiska takie już przed samym rozpoczęciem prac zwykle wyposaża się w trójnogi ratownicze umożliwiające nie tylko wyciągnięcie poszkodowanego, lecz również asekurację podczas schodzenia do zagłębień.

Awaria sprzętu roboczego (ewakuacja z wysokości) – w przypadku awarii wszelkiego typu platform roboczych lub wystąpienia czynników, w których niezbędna jest szybka ewakuacja z wysokości (np. z żurawia podczas pożaru), należy przewidzieć możliwość awaryjnego opuszczenia miejsca zagrożenia przez pracowników. Rozwiązaniem jest umieszczenie na podestach roboczych systemów ewakuacyjnych zgodnych z normą PN-EN341. Wiele z nich umożliwia automatyczne opuszczanie ze stałą prędkością (0,7-0,9 m/s) wykorzystując hamulec odśrodkowy. Takie urządzenie jest bezobsługowe, co w sytuacjach zagrożenia stanowi bardzo ważne udogodnienie, umożliwiając szybką i sprawną ewakuację z wysokości jednej lub kolejno kilku osób (oczywiście wyposażonych w szelki).

Powstrzymanie upadku pracownika – w przypadku użycia środków ochrony indywidualnej
powstrzymujących spadanie, ważne jest, aby po upadku jak najszybciej uwolnić pracownika.
Nawet 10-minutowe wiszenie w szelkach może wywołać tzw. szok wiszenia (jest to zespół zaburzeń krążenia krwi) oraz prowadzić do śmierci – zaraz po opuszczeniu lub np. w wyniku uszkodzenia nerek. Szczególnie osoby nieprzytomne należy uwolnić z uprzęży jak najszybciej oraz zgodnie z właściwymi praktykami ratowniczymi (np. nie wolno od razu kłaść poszkodowanego, aby nie
wywołać szybkiego wymieszania krwi). Sama procedura ratownicza może być bardzo prosta, np. uwolnienie pracownika przy użyciu podnośnika koszowego lub drabiny. W przypadkach bardziej skomplikowanych wymagane jest użycie technik ratowniczych umożliwiających opuszczenie lub podniesienie poszkodowanego (np. przy wykorzystaniu Autoewaka).